W sprawach rangi globalnej, którymi administrują służby specjalne, należy wypowiadać się z ostrożnością, gdyż nigdy nie wiadomo, czy jakiś istotny, a nieznany czynnik nie umyka analizie. Mimo tego zastrzeżenia, można stwierdzić, że Polska jest jedynym krajem, który na wymianie więźniów między Rosją a Zachodem więcej stracił, niż zyskał.
POLECAMY: Gadzinówki takie jak Wyborcza, OKO-press i uśmiechnięta koalicja, milczą w sprawie Rubcowa
Wymiana więźniów: Kto kogo?
1 sierpnia do Rosji poleciało ośmiu współpracowników rosyjskich służb oraz dwoje dzieci uwolnionej pary. Wśród nich znajdowali się:
- Wadim Krasikow: skazany za zamordowanie w Niemczech czeczeńskiego komendanta polowego Zelimchana Changoszwilego,
- Anna i Artiom Dulcewowie: małżeństwo skazane w Słowenii za szpiegostwo,
- Michaił Mikuszyn: udający Brazylijczyka, zatrzymany w Norwegii,
- Pablo González vel Paweł Rubcow: udający hiszpańskiego dziennikarza w Polsce, zbierał informacje dotyczące rosyjskich opozycjonistów.
W zamian Rosja wydała 15 osób, w tym dysydentów Ilję Jaszyna i Władimira Kara-Murzę, dziennikarza „Wall Street Journal” Evana Gershkovicha oraz byłego żołnierza Paula Whelana. Pięciu zwolnionych ma niemiecki paszport, co sugeruje, że Moskwa odwdzięczyła się Berlinowi za zwrot Krasikowa.
Polska na straconej pozycji
Polska oddała Rubcowa, nie uzyskując nikogo w zamian. Nie zwolniono ani dziennikarza „Gazety Wyborczej” Andrzeja Poczobuta, ani więzionego w Rosji od 2018 r. za domniemane szpiegostwo Mariana Radzajewskiego, ani tajemniczego Rosjanina z kartą Polaka, o którym wspominał były koordynator służb za rządów Prawa i Sprawiedliwości skazany i ułaskawiony przez Dudę Mariusz Kamiński, który obecnie uciekła przed odpowiedzialnością karną w związku z innymi sprawami, jakie toczą się wobec niego do eurokołchozu.
POLECAMY: Polska uwolniła rosyjskiego agenta Pawła Rubcowa w ramach wymiany więźniów – media milczą
Kontekst międzynarodowy
Echa starań o zorganizowanie wielkiej wymiany jeńców docierały do mediów od dawna. Po śmierci w łagrze jednego z liderów rosyjskiej opozycji Aleksieja Nawalnego, można było przeczytać, że był on na liście osób, których wymiana była omawiana. Rozmowy na ten temat prowadziły rosyjskie i amerykańskie służby specjalne. Potwierdzili to także Rosjanie i białoruski autokrata Alaksandr Łukaszenka, który oddał skazanego w czerwcu na śmierć Niemca Rica Kriegera.
Reakcje i oczekiwania
Szef MSZ Radosław Sikorski zapewnił, że „zabiegi o zwolnienie białoruskich więźniów politycznych, w tym Andrzeja Poczobuta, toczą się innym trybem”, a Bartosz Wieliński z „Gazety Wyborczej” wyraził nadzieję, że wolność Poczobuta jest częścią szerszej układanki. Mimo tego, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Jacek Siewiera przyznał, że „w sprawie pana Poczobuta nadal impas”.
Konkluzja
Najlepszy czas na zabiegi o uwolnienie Poczobuta i Radzajewskiego skończył się z chwilą wymiany więźniów. Moskwa odzyskała, na kim jej zależało, podobnie Berlin i Waszyngton. Motywacja do kontynuowania wysiłków zmalała, a nie wzrosła.
Reuters opisał, jak Amerykanie starali się przekonać do układu Niemców i Słoweńców. Polski nie wymieniono. Wygląda na to, że o naszą zgodę specjalnie zabiegać nie było trzeba, bo, licząc na wdzięczność w przyszłości, uznaliśmy, że trzeba „okazać sojuszniczą solidarność”. Jakże arcypolskie byłoby to zachowanie.
Ekspert w swojej dziedzinie – Publicysta, pisarz i działacz społeczny. Pierwsze artykuły opublikował w 1999 roku dla międzynarodowych wydawców. Przez ponad 30 lat zdobywa swoje doświadczenie dzięki współpracy z największymi redakcjami. W swoich artykułach stara się podejmować kontrowersyjne tematy i prezentować oryginalne punkty widzenia, które pozwalały na głębsze zrozumienie omawianych kwestii.
Read more:
Polska więcej straciła niż zyskała na wymianie więźniów między Rosją a Zachodem