Świadczenie urlopowe w rozumieniu przepisów o ZFŚS może być wypłacane jedynie przez nietworzących ZFŚS pracodawców zatrudniających poniżej 50 pracowników. Przy większym zatrudnieniu wypłacanie takiego rodzaju świadczenia nie będzie wypłacaniem tego „ustawowego” świadczenia, co oznacza, że przekazywane w związku z tym kwoty pracownikom nie byłyby wolne od składek „na ZUS”. W 2024 r. maksymalne świadczenie dla osoby zatrudnionej w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 2417,14 zł.
Istota świadczenia urlopowego
Świadczenie urlopowe wypłacane może być przez pracodawców zatrudniających w dniu 1 stycznia mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Pracodawcy nie są zobowiązani do tworzenia ZFŚS, mogą jednak tworzyć fundusz na zasadach przewidzianych w ustawie o ZFŚS lub wypłacać świadczenie urlopowe. Mogą także nie podjąć się ani tworzenia ZFŚS, ani też nie wypłacać świadczeń – jeżeli wydają regulamin wynagradzania, to wskazują w nim taką informację, jeśli nie wydają, to muszą poinformować o tym pracowników w ciągu pierwszego miesiąca roku kalendarzowego.
Ważne: Nie jest możliwe jednoczesne tworzenie ZFŚS i wypłacanie świadczeń urlopowych. Wypłacane w oparciu o przepisy ustawy o ZFŚS świadczenia urlopowe są opodatkowane, ale wolne od składek.
Przykład: Firma zatrudnia 70 osób, zrezygnowała z prowadzenia ZFŚS. W to miejsce chce zacząć wypłacać świadczenia urlopowe. Pracodawca może wprowadzać w regulacjach wewnętrznych różne świadczenia, w różny sposób je nazywając. W tym przypadku „świadczenie urlopowe” wypłacane przez pracodawcę nie będzie „świadczeniem urlopowym” w rozumieniu ustawy o ZFŚS, gdyż takie może wypłacać jedynie nietworzący ZFŚS pracodawca, u którego stan zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty wynosi poniżej 50 pracowników. W konsekwencji nie będzie ono zwolnione ze składek na ubezpieczenia społeczne.
Wysokość świadczenia
Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS, wysokość świadczenia nie może przekroczyć odpisu podstawowego na ZFŚS. Ustawa o ZFŚS zakreśla górą granicę wysokości świadczenia, a nie wskazuje na konkretną jego kwotę. U pracodawcy może więc obowiązywać niższa wysokość wskazana zarówno poprzez odniesienie do aktualnej wysokości odpisu podstawowego albo jako konkretna kwota. Przy tym drugim rozwiązaniu i braku zapisów związanych z automatyczną waloryzacją wysokości świadczeń urlopowych, zmiany wysokości odpisu podstawowego nie wpłyną na kwoty świadczeń.
Ważne: Wysokość świadczenia urlopowego jest niezależna od jakichkolwiek dodatkowych czynników, takich jak np. wysokość wynagrodzenia, staż pracy, sytuacja materialna pracownika, liczba członków rodziny zamieszkujących w jednym gospodarstwie domowym, długość wykorzystywanego urlopu. Każdemu z pracowników przysługuje w jednakowej wysokości z zastrzeżeniem jedynie odniesienia do wymiaru czasu pracy. Dla osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy wysokość tego świadczenia ustalana jest proporcjonalnie do ich wymiaru czasu pracy.
Wysokość odpisu podstawowego na jednego zatrudnionego wynosi 37,5 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu było kwotą wyższą. Przeciętne wynagrodzenie miesięczne ogłaszane jest przez Prezesa GUS w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski nie później niż do dnia 20 lutego każdego roku.
W 2024 r. wysokość odpisu, a zarazem górna granica (najczęściej stosowana w praktyce) wysokości świadczenia urlopowego opiera się na komunikacie GUS z 16 lutego 2024 r. Przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej, pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe w 2023 r. wyniosło 6246,13 zł, a w drugim półroczu 2023 r. wyniosło 6445,71 zł. Zatem do ustalenia wysokości odpisu należy przyjąć kwotę z drugiego półrocza, co oznacza, że odpis podstawowy w 2024 r. wynosi 2417,14 zł. Tyle też wynosi maksymalna kwota świadczenia urlopowego dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy.
Warunki dla uzyskania prawa do świadczenia
Świadczenie wypłaca pracodawca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 dni kalendarzowych. Wypłacane jest nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie takiego urlopu.
Przykład: Pracownik w styczniu był na urlopie wypoczynkowym i wypłacono mu świadczenie urlopowe. Wówczas nie była znana kwota odpisu na bieżący rok, zatem wypłaty świadczenia dokonano opierając się na kwocie odpisu obowiązującego w roku ubiegłym. W takich sytuacjach w chwili opublikowania danych pozwalających na ustalenie wysokości tego świadczenia w danym roku należy dokonać stosownego wyrównania.
Ważne: Świadczenie urlopowe przysługuje tylko pracownikowi, który wykorzystuje w danym roku co najmniej 14 dni kalendarzowych urlopu wypoczynkowego. Niemożność wykorzystania tego urlopu z powodu np. niezdolności do pracy czy urlopu macierzyńskiego nie powoduje, że świadczenie urlopowe przechodzi na rok następny.
Drogi czytelniku przypominamy, że wszystkie sprawy prawne w tym sprawa, o jakiej piszemy, potrafią być zawiłe i często wymagają uzyskania pomocy prawnika. Warto przed podjęcie kraków prawnych zawsze omówić je z prawnikiem.
Skontaktuj się z nami już teraz. Przeanalizujemy Twoją sprawę i sprawdzimy dokładnie, co da się zrobić w Twojej sprawie. Nasi eksperci pomogli już niejednemu klientowi, który myślał, że jest już w sytuacji bez wyjścia.
UWAGA! Prezentowany artykuł należy traktować jako wskazówkę, podpowiedź, nie zaś jako receptę, jak rozwiązać własny problem. Opinia prawna nie ma mocy wiążącej dla urzędów, sądów, dlatego zalecamy sprawy prawne konsultować bezpośrednio z prawnikiem. Każda sprawa jest inna i wymaga indywidualnej analizy.
Napisz do nas lub zadzwoń już teraz.
📞579-636-527
📧 [email protected]
Podstawa prawna:
More here:
Świadczenia urlopowe w 2024 roku